مقبول دا مقبول سجدہ
تبصرہ نگار : سید حبدار قائم
مقبول ذکی مقبول ادبی دُنیا دا او ستارہ اے جس سرائیکی وسیب نوں بہت اُتے لیاندا اے اور اس دی شاعری ، اس دے تبصرے ، اس دے انٹرویوز مختلف اخباراں دے وچ چھپدے رہندے نے مینوں اے کہندیاں بڑی خوشی ہوندی اے کہ مقبول ذکی مقبول میرا دوست ہے ۔ جس اپنی کتاباں وچ میرا ذکر کیتا اور مینوں محبتاں نال نوازا اے ۔ فیس بک ہک ایسا دریا وے جس دے وچ مینوں بڑے اچھے اچھے دوست ملے نے جنہاں وچ ارشاد ڈیروی ، مقبول ذکی مقبول ، پروفیسر ریاض قادری اور دوسرے بہت سارے شعراء جنہاں دا ذکر کراں تے مضمون بہت طویل تھی ویسی بس میں صرف مقبول ذکی مقبول دے فن تے گل کرداں مقبول ذکی مقبول ہوراں میرے واسطے کتاباں بھیجیاں جنہاں دا میں مطالعہ کیتا تے مینوں پتہ لگا اے کہ ہک اچھے نثر نگار دے نال مقبول ذکی مقبول اچھا شاعر وی اے جہڑا پنجابی بی لکھدا اے تے اُردو بی لکھدا اے مقبول ذکی مقبول دی شاعری حضرت محمّد صلی اللّٰہ علیہ وآلہ وسلّم دی اہل بیت علیہ السّلام دے نال مشک بو رہندی اے ۔ مقبول ذکی مقبول دی شاعری وچ بلاغت وی ہے سلاست وی ہے ۔ انہاں دی شاعری عام فہم اے جہڑا کہ ہر بندہ سمجھ سکدا اے اور اس دے اُتے بحث کر سکدا اے مقبول ذکی مقبول نے قلم دا جدوں دا سہارا لیا اے انہاں دی ڈھیر ساری کتاباں منظرِ عام تے آیاں نے ۔ جس دے وچ ویکھن آلیاں بندے واسے بہت کجھ اے انہاں نے اپنے علاقے دا تعارف اتنے اچھے انداز چے کرایا اے کہ میں بھی کئی دفعہ خواہش کرداں کہ میں وی انہاں دے علاقے وچ ہوندا تے مقبول ذکی مقبول مینوں ہی اسی طریقے نال پیش کردے جس طرح نال انہاں بہت سارے شعراء دے انٹرویو کیتے انہاں دی کتاباں دے تبصرے کیتے اور انہاں دے متعلق بہت کچھ لکھا اے ۔
اصل وچ مقبول ہوراں مرثیہ نگاری نال عشق کریندن اس واسے مقبول ، مقبول تھی گئین تاریخ دسدی اے جہڑے لوگ وی حضورؐ دی اہل بیت علیہ السلام نال جڑن او دُنیا تے بی عزت دا نشان بنڑیں تے آخرت وچ وی ۔
مقبول ذکی دا وڈا وصف اے ہے جی اے کتاب نال جڑے پیئن تے جہڑا بندہ کتاباں اچ رہندا اے اس دے اوصاف اچ اضافہ ہی تھیندا اے تے نالے او بہوں کجھ سکھدا بی اے ۔
شاعری خدا داد صفت اے جہڑے عروضیے ہِن او صرف قافیہ پیمائی کردن جہڑی تھوڑی دیر چلدی اے لیکن قدرتی شاعر ہمیشہ واسے امر تھی ویندن انہاں دے ذکر مسیتاں اچ منبر تے وی تھیندا اے تے میخانے اچ بی تھیندا جس دا عملی ثبوت اسی تکدے پئے ہاں ۔
مقبول کولوں میں کتاب منگی تے انہاں نے مینوں کمال محبّت نال عطا کیتی میں کتاب پڑھ کے ای گل محسوس کیتی کہ ذکرِ اہل بیت علیہ السّلام مقبول دی ہر گل وچ وسدا اے تے انہاں دی رگ رگ وچ کربلا دا ذکر روندا پیا اے تے اتھرو انہاں دی کھاکھاں دے طواف پۓ کردن ۔
مقبول ذکی مقبول سیاپُل تے بٙھلمٙانڑُس شاعر اے جہڑا لکھت پڑھت نال پہچانڑاں وینا اے اخباراں بھریاں پیاں نیں جنہاں انہاں دیاں لکھیاں گلاں محفوظ کیتیاں نیں نال ای فیس بُک وچ انہاں دے فوٹو لگے پیئین۔ سیانڑے آکھنن کہ جہڑا بندہ بی حضور صلى اللّٰہ عليه وآلہ وسلّم دی اہل بیت علیہ السّلام نال جڑیا اے اُساں اللّٰہ دی پاک ذات چھپنڑ نیں دیندی اس دیاں تعریفاں ساری دُنیا کر دی تے ایہا گل مقبول ذکی مقبول دی اے جہڑی سچی گل اے جے بہوں مقبول تھی گیا اے ساری دُنیا تے جانڑاں پہچانڑاں ویندا اے ۔
مقبول دی حمد ہووے یا نعت ہووے یا سلام ہووے سارے عشق و عقیدت نال بھرے ہوئے ہوندے نیں جذباتی وفور ویکھ کے مقبول دا معترف ہونڑاں پیندا اے ۔
اگر حمد دی گل کرو تے اس شعر وچ مقبول کن فیکون دی گل اس چیز دی ضامن اے جے مقبول قرآن مجید دی سورہ یٰسین دی عرق ریزی کر کے ایہہ شعر کشید کیتا اے جس وچ ہک عجیب جیہا سرُور اے ذرا پڑھ کے وحدت دی چس لو :
یاربّ سچا لفظِ کُن تے کل سنسار بݨایا ہئی
ڈیکھݨ آلے کوں ہر شئے وچ اپݨا روپ ڈِکھایا ہئی
کائنات دا ذرہ ذرہ خالق دی گواہی پیا دیندا اے لیکن ساری تخلیق بادشاہ نے آپڑیں محبوبؐ دی خاطر کیتی اے تے رزق وی انہاںؐ دے وسیلے نال ملدا اے اس گل دا سوہنا اظہار اس شعر وچ ویکھو کہ کیڈا سوہنا انداز اے ۔ :
جتنے وی جن و بشر ہِن یا اِتھاں کوئی پرند
آپؐ دے صدقے پیا اے سارا عالم کھاندا ہے
ساری کائنات حُسن دا منبع اے تُسی جس چیز نوں ویکھو ربّ دا نور لاٹاں پیا ماردا اے ہکو پرندیاں تے نظر مارو تے پتہ لگ ویندا اے کہ انہاں دا مصور تے خالق خود کڈا سوہنا ہوسی پرندیاں دے رنگ ڈھنگ سارے وکھرے وکھرے نیں جنہاں دے اڈن دا انداز وکھرا اے انہاں دی خوراک وی وکھری اے انہاں پکھواں نوں رزق وی سوہنے محمّدؐ و آلِ محمّدؐ دے صدقے ملدا اے ویکھو ذکی کیجا سوہنا شعر لکھیا اے ۔ :
پکَھو دِرکھاݨ دے سوہݨے کھمباں اُتے
ہِک زباں وچ خُدا آلِ احمد لِکھی
کائنات دی ہر شے سرکار تے ناز کردی اے بس انہاں دا انداز وکھرا وکھرا اے میں اکثر سوچنا واں جے کوثر بی کتنی خوش نصیب اے جے آلِ محمّدؐ دے ہتھوں ساریاں جنتیاں نوں پوائی ویسی ایس گل تے او ناز تاں کردی ہوسی اسے خوبصورت خیال دا اظہار ذکی بی بہوں سوہنا کیتا اے ۔
اے لو خود اکھیاں ٹھڈیاں کرو :
کیتا ہے ناز کوثر خود اپݨے اُتے
شکر ہے یا خدایا تیڈی ذات دا
آیا ساقی میڈا اے وڈا باامر
مرحبا یا علی یا علی حق علی
حُسنِ یوسف علیہ السّلام اُتے تاں انگلیاں کٹیاں سن تے ساڈے آقا پاکؐ اُتے تاں سر پۓ کٹدے ہن تے کٹدے راہسن ۔ سوہنے ہی اتنے ہن جے ربّ خود عاشق ہو گیا۔ اگے ویکھو تاں مولا حسین علیہ السّلام دا بچڑا سرکار دُعاواں نال گھدا اے جہڑا حضورؐ دا ہم شکل اے جیندے ویکھن کان پرندے رک جاندے سن ہواواں مشکبو ہو جاندیاں سن جس دی کربلا وچ قربانی نبی پاکؐ دا دین بچا گئی اے ۔ مقبول ہوراں نے کیڈا سوہنا شعر انہاں تے لکھا اے ۔ ذرا شعر پڑھو سبحان اللّہ سبحان اللّہ :
پاک حسین دا بچڑا جانی
نانے پاک دی پاک نشانی
اکبر اکبر یوسف ثانی
یثرب چمکا گھڑی سہانی
نام علی شبیر رکھا ہے
اکبر سوݨا لقب ملا ہے
کربلا آلے خود تاں تسے رہ گئے لیکن ساری دُنیا دی پیاس بجھا گئے انہاں دی اس قربانی نوں شاعر کیڈا سوہنا سلام پیا دیندا اے :
دریا دے نال تسا خنجر تلے ریہا ہیں
ایں بے مثال تیڈی شہادت کوں ہے سلام
ذکی لفظاں نال پیار کردا اے او نقطیاں دا محتاج وی کوئی نئیں بغیر نقطے کیڈی سوہنی گل کیتس ذرا ویکھو تاں سہی ۔ :
کٹا کے سر کوں مکائی رولا مکار مٹ گئے دہر دے سارے
وصیءِ احمد علی ولی دے اے دل دا ٹکڑا سلام ہو وی
اگر گل لمی کراں تے ہور بہوں کجھ لکھ سکداں لیکن کجھ گلاں قاری اُتے بی چھوڑنیاں چاہیدیاں نیں اس واسے کجھ ہور شعر بی لکھداں تے انہاں دا فیصلہ توہاڈے فہم و شعور تے سٹداں ۔ لو جی خود ویکھو تے سانوں ہی دُعاواں اچ یاد رکھو ۔ :
بدلا نصیب حُر دا خطبے تہاڈے مولا
رحمت تہاڈی رکھا حُر دا بھرم حسین
اِہم ہک پیغام ہے رحیم تے رحمٰن دا
نبی دے بعد ہے علی مولا ہر انسان دا
لب نبی دے کھل گئے گونج اٹھی آواز ہے حسین ہے ماحول تے خوشی دا کھلیا راز ہے
تھکے ہوئے مسافراں دا حال وی ناساز ہے
زمین تے ملائکہ دا تھی گیا آغاز ہے
زمین خوش بدل گیا ہے رنگ آسمان دا
خوشی توں چہرہ چمکدائے صحابی سلیمان دا
حرم دی سر زمیں اُتے سدا دُنیا گواہ راہسی
نبوت تے امامت کوں نکھارا ہے ابو طالب
علم عباس دا
میں ڈیہدا ہاں جس دم علم تیڈا غازی ادب نال سر کوں جھکا کھڑدا ہاں
میں صلواۃ پڑھ کے تیڈی ذات تے ایویں تسکین دل کوں ڈیوا کھڑ دا ہاں
وفا تیڈی غازی حشر تائیں نہ بھلسی اے گل مومناں کوں سݨا کھڑ دا ہاں
خدا کوں تیڈا واسطہ ڈے کے غازی میں دل دیاں آساں پُجا کھڑ دا ہاں
اے خواہش ہے مقبول دی میڈا مولا حشر کوں تہاڈی شفاعت ملے
اتھاں وی میں نوکر تہاڈا سڈیجاں اُتھاں تہاڈی اطاعت ملے
اے کعبہ عظمت قائم راہوی تیڈی عظمت شان بچینداں
آ قاتل گئے میکوں قتل کرݨ نہ اِتھ میں خون وہینداں
مظلوم حسین نہ حج پڑھداں اِحرام پیا میں تُرڑینداں
مقبول نہ آساں کول تیڈے تیکوں فقط سلام کرینداں
رسالت امامت دا حصّہ ہے زہرا
اے بچڑی نبی دی تاں ہکا ہے زہرا
جہاناں دی ثروت جو بند تھی کے رہ گئی
حشر تک ہے چلݨا او سکہ ہے زہرا
توں خالق مالک جاݨ دا ہیں ساڈیاں اکھیاں وچ برسات ہے کیوں
ڈیکھوں درلاہندے اساں سیداں دے ہݨ بھیج جہان تے حجت خدا
آخر اُتے دُعا گو ہاں جے اللّٰہ پاک مقبول ذکی مقبول دی زندگی دراز فرمائے تا جے قلم نال ادب دی آبیاری کردے رہن۔ ( آمین )
About the Author
میرا تعلق پنڈیگھیب کے ایک نواحی گاوں غریبوال سے ہے میں نے اپنا ادبی سفر 1985 سے شروع کیا تھا جو عسکری فرائض کی وجہ سے 1989 میں رک گیا جو 2015 میں دوبارہ شروع کیا ہے جس میں نعت نظم سلام اور غزل لکھ رہا ہوں نثر میں میری دو اردو کتابیں جبکہ ایک پنجابی کتاب اشاعت آشنا ہو چکی ہے
تمام تحریریں لکھاریوں کی ذاتی آراء ہیں۔ ادارے کا ان سے متفق ہونا ضروری نہیں۔
کیا آپ بھی لکھاری ہیں؟اپنی تحریریں ہمیں بھیجیں، ہم نئے لکھنے والوں کی حوصلہ افزائی کرتے ہیں۔ |
