بابا خیرا ساری دہاڑی نا تھکا ویا ایہا ،ڈنگر چراونڑیں توں بعد اُس بہوں سارے ڈِھنگر اکھٹے کیتن تے سانگلاں تے چاڑس ۔
کیمبل پوری بولی
پتہ ای نئیں لگا ترے چار منڈوسے آلے جنڑے آئےن جنہاں کول برچھے تے کوہاڑیاں ایہاں۔ خبردار کوئی ناں ہلے نئیں تے سِر لاہ دساں۔ کُڑیاں ڈر گئیاں تے سارے گہنڑےلاہ دتےن
کوئی وَگنی ہَرو ماہیا
بانہوں ڈَاھڈا یاد آیاں،ذَرا سامنے ہو ماہیا
جس جس جگہ توں سرکار گزردے ایہے مرحبا مرحبا دیاں آوازاں آنیاں ایہاں۔نالے درود تے سلام بلند ہونے ایہے
گُھگھی(فاختہ) دو قسم نیں پکھیروآں آکھنن ہِک بالکل کلبوترے نے جُسے نے برابر ہونی تے اس نے گلے اتے کالے رنگے نی گانی ہون
اُس وقتے اِچ جراثیم بی کوئی نئیں ہونے ایہے تے بماری بی کوئی نئیں ہونی ایہی۔
اساں ہیلا ای اٹی ڈنا کھیڈنے واسے جھر کھٹی ہئی تے اتوں روفا موٹا آ گیا۔آنیا نال آکھنا ” میں بی کھیڈساں” میں ، قاضی طارق تے بوبا چپ کر کے
ہک واری میں اُسّاں دسیا میں ماسٹر شاہ فردوس ہوراں نا پُتر آں تے وت اُس توں بعد مانہہ دسنے نی لوڑ نئیں پئی