حسین علیہ السلام دا سچا عاشق

حسین علیہ السلام دا سچا عاشق

تحریر : سید طاہر شیرازی ، جھنگ

انسان دے مڈھ ول جھات ماریئے تاں انسان دا خمیر چار شیواں دا بنیااے ۔ اوہ شیواں اگ پانی ، ہوا تے مٹی نیں۔ ہر شئے وچ ایہناں دی اپنی تاثیر تے اہمیت اے۔
انسان جدوں مکمل ہویا تاں اوہدے دوگن رکھے گئے۔ ہک چنگیائی داتے دوجھا بریائی دا۔ اتے نال ای اس نوں اختیار دے کے آزاد کر چھوڑیا اتے عقل سلیم توں وی نوازیا۔ ہن ایہہ فیصلہ انسان تے آپیا کہ اوہ طاقت رکھدے ہوئے انہاں دوہناں گناں وچوں کہڑے گن دے سیدھے ٹر دا اے جہیڑا چنگے گن نوں اپنا سارا کجھ بنا لیندا اے تے مندے گن دی نندیا کردائے اسے نوں ای تاں درویش آہدھن ۔ ایہہ صفت مقبول ذکی مقبول وچ ویکھی جا سگدی اے ۔ جتنا اوہ چنگا انسان اے اتنا اوہ چنگا شاعر وی اے ۔

اس دا شعری مجموعہ”سجدہ”اس دا اوہ روحانی عمل اے جیہڑا کہ اوہدے روح وچ رچیا اے ۔ سجدہ سرائیکی لہجے وچ رچیا حمد و نعت ، مدحت و منقبت دا مجموعہ اے ۔ اس مجموعے وچ شاعر دی نواسئہ رسول صلی اللّٰہ علیہ وآلہ وسلم نال عقیدت تے کربلا دی مٹی نال جڑت ویکھن نوں ملدی اے۔ مقبول ذکی مقبول نے اپنے شعری مجموعہ دا مڈھ پنجابی ادب دی پرانی روایت نوں مکھ رکھدیاں ہوئیاں رب کعبہ دی حمد توں بدھا اے ۔ اس دی لکھی حمد وچوں ہک شعر ویکھو:

سن دا ہر ہک گالھ ہے مولا
شہہ رگ دے جو نال ہے مولا

جتھے خدا دی وحدانیت بیان کیتی اے اوتھے اس دے سوہنے تے من موہنے مٹھے مدنی صلی اللّٰہ علیہ وآلہ وسلّم دا ذکر وی چھیٹریا اے ۔ اوہ لکھدا اے۔

روز اول توں لا روز محشر تائیں
یانبی (ص)یا نبی (ص) ذکر کر دا رہواں

جتھوں تائیں فن دی گل اے اس دا کلام ہر صنف ادب وچ لکھیا ملدا اے ۔ ونگی لئ انہاں دا ایہہ شعر ویکھو

تساں اندھارے تے چھا گئے ہو تے بن کے سورچ حسین (ع)مولا
اے ڈینہہ حشر تائیں اجالا راہسی رسول (ص)نانا سلام ڈیندائے

جے اس شعر دا گوہ نال نتارا کریئے تاں بحر دی روانی تے لفظاں دا چناو ایس گل دی ونڈ کر دا اے کہ شاعر دی شاعری وچ کس حدتک فنی تے فکری پکیائی موجود اے ۔
شاعر دا نظمیہ انداز ملاحظہ کرو:

نبی مصطفیٰ (ص) دی توں پگ دا ہیں وارث
توں قرآن و جنت تے جگ دا ہیں وارث
کیتا آنڑ کرب و بلا وچ قیام اے
زمانہ بھجیندا درود و سلام اے

اس شعر توں پتا لگدا اے مقبول ذکی مقبول ہوراں نظم دے سارے اصولاں نوں اپنے ہتھ وچ رکھیا اے ۔ انہاں دے اس شعری مجموعے وچ غیر منقوط کلام وی پڑھن نوں ملدا اے جس توں شاعر دی قادر کلامی نتر کے ساہمنے آندی اے ۔
ایہہ شعر ویکھو ۔

صحرا لہو لہو ہے اے دہر سوگوار اے
طاہر لہو ہے مہکا مہکار کوں سلام اے

اس شعر توں اک نتارا ایہہ وی ہویا اے کہ شاعر نے جتھے سرائیکی زبان ورتی اے ۔ اوہدے نال نال عربی ، فارسی ، تے اردو دے اکھر وی مہارت نال ورتے ہن ۔ پر سرائیکی زبان دی مٹھاس وی اپنی تھاں تے موجود اے ۔ حمد و نعت ، منقبت سلام لکھنا کوئی سوکھا کم نئیں ۔ ایہہ دودھاری تلوار تے ٹرنا ہوندا اے ۔ ادب احترام تے تاریخی تقاضے وی مکھ رکھنے ہوندن ۔ ایہہ کم اوہی کر سکدا اے جس تے میرا سوہنا نبی صلی اللّٰہ علیہ وآلہ وسلّم تے اوہدا پریوار راضی ہو وے ۔ میری ایہہ دعا اے کہ اللّٰہ سوہنا ایہناں پاک ہستیاں دے صدقے مقبول ذکی مقبول دے ایس جذبے نوں ہور بھڑ کائے تے اوہ انجے وانگ رسول صلی اللّٰہ علیہ وآلہ وسلّم تے آل رسول علیہ السلام دا ذکر کرکے لوکاں وچ حق دا چانن _وڈیندارہے

سید طاہر شیرازی

 جھنگ